Bir kimse, su bulamadığından dolayı teyemmüm edip namaz kılsa, sonra da vakit çıktıktan sonra su bulacak olsa, ittifakla o namazı iade etmesi gerekmez. 

Hanefi mezhebine göre, başka sebepler dolayısıyla teyemmüm eden ve vakit içerisinde suyu bulan bir kimsenin de namazını iade etmesi gerekmez. Yalnız, teyemmümle namaz kılan maphus (mahkum) bundan müstesnadır. Böyle bir kimse eğer ikamet halinde ise namazını iade eder. Seferde ise iade etmez. (Meraki'l-Felah; 19)

Şafii mezhebine göre, su bulunmadığı zaman teyemmüm eder, sonra da suyu görürse, eğer bu namaza girişinden önce ise teyemmümü batıl olur. Namaz esnasında suyu görecek olur ve şayet mukim ise teyemmümü de namazı da batıl olur. Şayet seferi ise mezhepte kabul edilen görüşe göre, namaz batıl olmaz. Namazı bitirdikten sonra suyu görecek olursa, şayet mukim ise namazı iade eder. Şayet yolculukta ise iade etmesi lazım değildir. İmam Şafii'den gelmiş iki görüşün en meşhuruna göre hüküm budur. Hastalık ya da soğuk sebebiyle teyemmüm eden bir kimse de namazını iade eder. 

Teyemmüm ile eda edilmiş namazların kazasına gelince, suyu bulamadığı için teyemmüm eden mukim kaza eder, seferinin ise etmesi gerekmez. 

Taharet organlarından herhangi birisinde suyu kullanma imkanı bulunmayan yahut teyemmüm yeri olan yüz ve ellerde sargı gibi bir şey bulunduğundan ya da onun dışında hadesli olarak konulmuş sargının varlığı halinde, teyemmüm etmiş bulunan kimse, namazını kaza eder. (el-Mecmû, 2/342-352; Muğni'l-Muhtac, 1/101-106)

Kaynak: Büyük İslam İlmihali 
Muelif: Seyda Muhammed Konyevi (k.s) Hazretleri